Polska Szkoła Ilustracji
Polska Szkoła Ilustracji – określenie to powstało w latach 60. XX w. i używano go w stosunku do grupy polskich ilustratorów, którzy zajmowali się ilustrowaniem książek dla dzieci i którzy zdobyli międzynarodowy rozgłos.
Lata 1950–1980 to najlepszy okres w historii polskiej ilustracji książkowej. Wtedy to osiągnęła ona bardzo wysoki poziom artystyczny, a jej twórcy byli wielokrotnie doceniani i nagradzani. Z czasem zaczęto mówić o Polskiej Szkole Ilustracji, która charakteryzowała się dużą swobodą artystyczną, różnorodnością, barwnością, indywidualizmem artystów, poczuciem humoru, bogatą formą oraz nowatorskim podejściem do ilustrowania książek. Artyści wykorzystywali różne techniki, tworzyli prace nacechowane poczuciem humoru oraz kreowali poetyckość w swoim wizualnym przekazie, która wyróżniała się niezwykłą swobodą ekspresji.
Polska Szkoła Ilustracji zdobyła międzynarodowy rozgłos i zapewniła wysoką pozycję polskiej ilustracji na świecie. W 1959 roku, artyści z III Międzynarodowej Wystawy Sztuki Edytorskiej w Lipsku przywieźli 12 medali, w tym dwa złote – dla Józefa Wilkonia i Olgi Siemaszko. Siedmioma srebrnymi medalami nagrodzeni zostali: Michał Bylina, Maria Hiszpańska-Neumann, Bożena i Wiesław Majchrzakowie, Mieczysław Piotrowski, Zbigniew Rychlicki, Jerzy Srokowski oraz Jan Marcin Szancer. Brązowe medale otrzymali: Halina Chrostowska, Janusz Grabiański, Andrzej Heidrich oraz Bogdan Zieleniec.
Kolejnym osiągnięciem był udział na XII Triennale Sztuki Użytkowej w Mediolanie w 1960 roku, kiedy polscy ilustratorzy zdobyli dziesięć złotych medali: Bohdan Butenko, Michał Bylina, Stefan Grabiński, Józef Czerwiński, Adam Kilian, Gabriel Rechowicz, Jerzy Srokowski, Jan Marcin Szancer, Henryk Tomaszewski oraz Stanisław Zagórski a wyróżnienie jury otrzymała Olga Siemaszko i Zbigniew Rychlicki.
Następne lata to ciąg dalszy wielkich sukcesów i osiągnięć, m.in. w 1963 roku Polska reprezentacja artystów-plastyków nagrodzona została złotym medalem za najlepszy zbiór ilustracji książkowej, podczas szóstej edycji Biennale Sztuki w São Paulo.
Od połowy lat 60. polscy graficy uczestniczyli w międzynarodowym konkursie „Najpiękniejsze Książki Świata” we Frankfurcie nad Menem, gdzie szczególnie zapamiętano: Bohdana Butenkę, Janusza Grabiańskiego, Andrzeja Strumiłło i Zdzisława Witwickiego. Od tego roku Polska reprezentacja ilustratorów była również aktywna na Międzynarodowej Wystawie Grafiki Książkowej w Moskwie, która połączona była z konkursem „Najpiękniejsze Książki”. Uhonorowano wówczas: Bohdana Butenkę, Zbigniewa Rychlickiego, Janusza Stannego, Andrzeja Strumiłło oraz Józefa Wilkonia.
W 1971 r. polscy artyści czynnie uczestniczyli w światowych konkursach, zdobywając nagrody. Były to między innymi: Grand Prix dla Andrzeja Strumiłło, „Złote Jabłka” zdobyli: Marian Murawski – dwukrotnie (wraz z żoną Elżbietą Murawską), Janusz Stanny i Teresa Wilbik. Nagrodę „Złotych Plakatów” przyznano Zbigniewowi Rychlickiemu oraz Januszowi Stannemu, Józefowi Wilkoniowi, Krystynie Witkowskiej i Zdzisławowi Witwickiemu.
Na wystawie przedstawiono sylwetki oraz dokonania wybitnych reprezentantów Polskiej Szkoły Ilustracji: